Πολύ μπερδεμένα τα πράγματα!!!
I didn't sign for this...
Δεν ήταν και επιλογή μου εδώ που τα λέμε. Απλά ήρθα "ουρανοκατέβατος" εδώ και απλά... πάω...
Που πάω; δεν έχω ιδέα! Το κεφάλι μία κοιτάει περήφανα ψηλά, μία κοιτάει μην πατήσει κανένα μυρμίγκι...
Σε λίγο καιρό θα μοιάζω με αυτά τα σκυλάκια και τα γατάκια που βάζουν στα αμάξια τους κάποιοι. Ξέρετε αυτά με το "σπασμένο" λαιμό που κουνιέται μόνο του κεφάλι. Πιθανότατα να αρχίζω να παραμιλάω μόνος μου ή να μιλάω με κανέναν φανταστικό φίλο!
Όλα είναι πιθανά εδώ που τα λέμε. Το πράγμα ξεφεύγει... Που πάει θα μου πεις... Σάμπως και αυτό ξέρει;
"Τα πάντα ρει..." έλεγαν οι αρχαίοι. Κάτι θα ήξεραν μάλλον. Ίσως να το είδαν να έρχεται και πήγαν να το παίξουν έξυπνοι!
Ποιόν να ακούσεις; εκείνον ή τον άλλον; δε μπορεί... ένας από τους δύο θα είναι ο σωστός!!!
Μήπως είναι και οι δύο λάθος και τελικά ο σωστός είσαι εσύ; ναι καλέ, σε σένα μιλάω. Με ακούς καλέ;
"Στου κουφού την πόρτα.... όσο θέλεις βρόντα..." ρε συ... και αυτό κάτι μου θυμίζει!!
Μήπως έχει τόσο φασαρία που δεν μπορούμε να ακούσουμε ούτε τον εαυτό μας; το εσωτερικό μας ego;
Τι έγινε ρε παιδιά; -έλεγε ο Σπύρος Παπαδόπουλος σε γνωστή σειρά-.
Που πήγε η αισιοδοξία μας; που πήγε η φωνή που σου έλεγε τι είναι το σωστό και τι όχι; δεν σου λείπει το αίσθημα του "ξέρω τι θέλω... ξέρω τι μου αρέσει... ξέρω τι πρέπει να κάνω για το αποκτήσω...";
Μάλλον έχουμε μπει όλοι στη μεγάλη μηχανή του κιμά (εντάξει.. οι χορτοφάγοι μπείτε σε μπλέντερ με φρούτα) και μετά μόλις βγούμε από εκεί, παίρνουμε όλοι ένα σχήμα, μία σκέψη... καθοδηγούμενη ίσως.
Κάποτε διαβάζαμε σε κόμικς ότι όταν θέλαμε να φωνάξουμε έναν σούπερ ήρωα να μας βοηθήσει, είτε ανάβαμε έναν τεράστιο προβολέα που έβλεπε στα σύννεφα (ναι για τον Μπάτμαν λέω...), είτε ίσως να χρειαζόταν να πέσεις από κανά ουρανοξύστη για να σε σώσει (Σπάιντερμαν ή Σούπερμαν... ανάλογα ποιός θα έφτανε πρώτος...)
Οι ήρωες έμειναν άνεργοι. Μάλλον αυτοί σε λίγο θα αρχίσουν να προσπαθούν να σου τραβήξουν την προσοχή.
Πως θα ρωτάς μάλλον με μερικά ερωτηματικά πάνω από το κεφάλι σου...
Και εγώ που θες να ξέρω; εγώ δεν είμαι ήρωας για να ξέρω... ή μήπως είμαι και απλά δεν έχω βρει τι είδους δύναμη έχω;
Χμμμμ... καλή σκέψη αυτή!! Τι δύναμη θα ήθελα να είχα... πως θα τη χρησιμοποιούσα;;;
Όλα είναι δελεαστικά! Υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές που θα μπορούσες να κάνεις...
Μάλλον θα γινόμουν κάφρος και ατομιστής και θα έλεγα ότι θα έλεγε ο περισσότερος κόσμος...
Τις θέλω ΟΛΕΣ και τις θέλω ΤΩΡΑ!!!
Εντάξει Sylar, ηρέμησε τώρα... Πάλι ερωτηματικά βλέπω...
Τι εννοείς ποιός είναι ο Sylar;;; θα με τρελάνεις λέμε!!! Κάτσε να δω αν με αυτήν την φωτογραφία θα θυμηθείς...
Αν δεν κατάλαβες ούτε πάλι... δεν υπάρχει ελπίδα για σένα... λυπάμαι... ΕΠΟΜΕΝΟΣ!!!!
Αν από την άλλη το ήξερες ή κατάλαβες τι εννοώ, τότε με νιώθεις και σε νιώθω...
Αυτή η ακατάπαυστη ανάγκη για δύναμη ή επιβλητικότητα από κάπου θα προέρχεται... δεν μπορεί!!
Μπορεί να είμαστε απόγονοι του Τυραννόσαυρου Ρεξ... επιβλητικός και τα έτρωγε όλα...
Εμείς βέβαια τρώμε και κουτόχορτο βέβαια. Είμαστε "άλλα" ζώα. Τρως ότι σου δίνουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά... "Φάτε μάτια, ψάρια" λένε...
Τώρα που το θυμήθηκα... λίγες μέρες έμειναν για να σταματήσει τελικά η νυστεία!!!
Επιτέλους... κρεατάκι μου θα επιστρέψεις στο τραπεζάκι μου ή μήπως όχι; τώρα που το ξανασκέφτομαι, πέρυσι που έκανα πάλι νυστεία, από την Καθαρά Δευτέρα, είχα πάθει το κατιτίς μου... Κοκομπλόκο που λένε!
Ένιωθα να σβήνω και άρχισα να έχω τις παραισθήσεις των καρτούν... ξέρεις ποιές λέω... αυτές που όπου και να γυρίσουν και ό,τι και να δουν, μεταμορφώνονται μπροστά στα μάτια τους σε ψημένα κοτόπουλα, burgers κλπ...
Φέτος για κάποιο λόγο πέρασαν 50 μέρες σχεδόν και ακόμα την παλεύω... μάλλον θα φταίει η κρίση.
Ναι με πιάνει που και που κρίση... αν δεν παίρνω τα φάρμακά μου δεν μπορώ... τρελαίνομαι... με πιάνει κάτι.. πως το λένε... α... ναι θυμήθηκα!!! Σχιζοφρένεια...
Πάω τώρα... ξέρεις τώρα.. η συνηθισμένη δουλειά που έχει καταντήσει ρουτίνα...
Μαμ... κακά και ΝΑΝΙ...!!! Βλέπεις, πρέπει να ξυπνήσω νωρίς για να πάω να βγάλω τα έξοδα του μήνα που τρέχει... κάτσε.. του μήνα που έρχεται εννοούσα... ώχου.. άστο καλύτερα.. είναι τόσα πολλά που πάντα θα χρωστάω κάτι. Τελικά θυμήθηκα!! Γενήθηκα για να πληρώνω αυτά που ΘΑ πάρω... αυτά που ΘΑ με οφελήσουν ΚΑΠΟΙΑ στιγμή στο μέλλον... το ποιό;; Το άλλο με την μικρή Αννούλα το ξέρεις ε;;
Πολλά είπα... πάω τώρα και το νου σου... θα επιστρέψω... ;)
No comments:
Post a Comment